"O meu país"

Com que d'aquí poquet torno, aquí tens, Arantxa, aquesta composition que em varen fer fer al curs de gallec. La veritat és que tinc ganes de veure el Sol...



"O meu é un país pequeno e un pouquiño estraño. A xente fala un idioma raro, entre o francés e o castelán, din. Os cataláns cortan o tomate pola metade, frotano por enriba do pan e despois tiran o resto ao lixo.

O noso deporte nacional no é nin o fútbol nin o baloncesto. Tampouco o atletismo ou a ximnasia artística, senón que nós facemos castelos humanos.

Dise que o meu país é como unha persoa coa cabeza moi grande, xa que a súa capital, Barcelona, é esaxeradamente grande en comparación co resto do territorio. E é precisamente iso, a gran capital, o que fai que as persoas de todo o mundo poidan situar Catalunya no mapamundi. Catalunya? Barcelona? Futbol Club Barcelona? Oh, o mellor equipo do mundo! Messi, Henry, Iniesta, Xavi... A Copa, a Liga e Champions! E logo daste conta de que aquela persoa estranxeira aínda coñece mellor que tí o teu equipo de fútbol.

Pero a realidade é que, exceptuando o fútbol, a xente coñece máis ben pouca cousa sobre o meu país. A min gústame moito, Catalunya. Se vai frío, podes esquiar nas altas montañas do Pirineo. Si vai calor, podes nadar nas cristalinas augas da Costa Brava. Na primavera, ti podes ver como florecen as margaridas nos volcanos (apagados!) da comarca da Garrotxa. E no outono, ti podes ir a unha das nosas festas do magosto. Sóamente que nós só facemos unha moi grande á que chamamos la Castanyada."